Mr. Sanne Schuurman studeerde in 1999 af aan de Universiteit van Utrecht in arbeidsrecht en strafrecht. Sinds 2006 is hij partner bij Guarda Advocaten, waar hij cliënten bijstaat in grote, soms internationale strafzaken die regelmatig in de media worden uitgelicht, zoals de Meppel-drugszaak en de zaak rond de martelcontainer. In het kader van het vergroten van hun weerbaarheid ontwikkelde hij een training voor zijn vakgenoten die hen moet helpen potentieel gevaarlijke situaties sneller te herkennen en te laten de-escaleren. Actueel nieuws vroeg hem onder andere naar deze training, de inzet van kroongetuigen en de ontwikkelingen rondom de sociale advocatuur.
Kunt u voor onze lezers die u misschien niet kennen iets over uzelf vertellen?
“Ik ben in 2000 begonnen bij wat toen Kabalt advocaten heette. Dat is daarna Schuurman en Kabalt geworden en uiteindelijk overgegaan in Guarda advocaten. Dus daar waar ik begonnen ben, ben ik eerst partner en daarna ook mede-eigenaar geworden. Ik ben afgestudeerd, zowel in het arbeidsrecht en strafrecht als in de criminologie. De eerste paar jaar combineerde ik arbeidsrecht nog met strafrecht, maar ik ben me al snel alleen gaan specialiseren op strafrecht. En dan met name door de jaren heen steeds vaker richting de zaken, die het nieuws zou koppelen onder de georganiseerde misdaad, dus de wat grotere strafzaken.”
Is er dan ook iets dat u extra aanspreekt aan de grotere dossiers?
“Ik vind het eigenlijk met name van belang wat er niet in het dossier staat. Als je een dossier goed leest, dan ontbreekt het op bepaalde punten aan logica. Ik denk dat ik dat het leukst vind, dat ik eigenlijk probeer te zien waarvan de politie of justitie probeert te zorgen dat ik het niet zie. En dat is ofwel ontlastend materiaal, ofwel het andere verhaal. Het verhaal dat je cliënt vertelt of gaten in de opsporing die een ander verhaal vertellen. Daar haal ik eigenlijk het meeste uit, en dat zie je toch het vaakst in de grote, wat complexere strafzaken gebeuren. Dan zie je het ook misgaan, dat de drang van de overheid om het goede te doen soms leidt tot overtreding van de regels of een bepaald opportunisme.”
Ik heb een andere advocaat horen zeggen dat vormfouten tegenwoordig bijvoorbeeld minder vaak leiden tot niet ontvankelijkheid. Is dat ook uw mening?
“Dat klopt zeker. Ik bedoel, daar is niet altijd evenveel oog voor, maar het tast de waarde van het bewijs wel aan. De laatste grote niet-ontvankelijkheidzaak is al heel lang geleden, dat was de zaak Tompoes, waarbij daadwerkelijk een proces verbaal was vervalst. Dat soort zaken spelen nu nog wel steeds. Ik weet niet of je de zaak Maggiora op dit moment volgt? Daarin moeten ook officieren van justitie daarover gehoord worden. Dat is nu actueel, maar dat zijn dingen die misschien vroeger makkelijker tot niet-ontvankelijkheid en tegenwoordig eerder tot bewijsuitsluiting zouden leiden. Of de rechter stelt dat de betrouwbaarheid van het bewijs dusdanig weg is, dat hij overgaat tot een vrijspraak. De consequenties zijn dus anders, maar het leidt nog zeker wel tot voordeel voor de verdachte als je ontdekt dat het onderzoek niet klopt.”
U noemde net de zaak Maggiora. In die zaak is sprake van een kroongetuige, Ivo. Kunt u misschien kort iets vertellen over die zaak waarin u rechtsbijstand verleent aan een verdachte?
“Wat daarvan van belang is, is dat eigenlijk in de wil om zaken op te lossen – niet alleen in de zaak waarin Ivo zelf verdachte was, maar ook in andere zaken – men eigenlijk een soort deal met hem is aangegaan, zonder dat ze eigenlijk nog echte afspraken met hem hadden. Daardoor zijn een soort niet-geregistreerde afspraken met hem gemaakt en daarover hebben ze dan ook weer naar de rechter en naar de verdediging niet de juiste informatie gegeven. Dan zie je dus weer dat de drang om zaken rond te krijgen ertoe leidt dat de regels niet in acht worden genomen. Daardoor hebben wij dan een verdachte die negatief over ons verklaart, maar die allerlei toezeggingen zijn gedaan die niet op papier staan en waardoor het natuurlijk heel logisch is dat misschien iemand daardoor wel eens een keer de waarheid niet verklaart. Als jij er wat voor terugkrijgt op het moment dat je een ander belast, dan is het minder betrouwbaar dan als je dat spontaan doet natuurlijk.”
U verleent vaker rechtsbijstand in zaken waarin kroongetuigen worden gebruikt. Hoe kijkt u aan tegen het gebruik van kroongetuigen?
“Laat ik het zo zeggen, ik snap heel goed dat justitie zoekt naar een middel om verder te komen, om hele ingewikkelde zaken op te lossen. Maar het allergrootste gevaar bij kroongetuigen is dat justitie eigenlijk niet weet of degene waarmee zij praten, misschien wel een grotere boef is, dan de boef die ze willen pakken. En ze weten ook niet in hoeverre ze bespeeld worden door die kroongetuige, dan wel om de concurrentie uit te schakelen, dan wel uit louter opportunisme. Dus die verklaringen van kroongetuigen, die zijn eigenlijk potentieel heel onbetrouwbaar. Daarnaast is het ook zo, dat dat leidt tot heel veel onrust en geweld binnen het milieu, omdat mensen natuurlijk bang zijn dat iemand kroongetuige gaat worden. Dat leidt dan weer tot allerlei bedreigingen. Ze zijn misschien bang dat een advocaat adviseert om kroongetuige te worden, dus dat leidt dan weer tot risico’s voor die advocaat en voor de familie van de kroongetuige. Ik denk dus dat men eens goed moet overwegen of het middel van de kroongetuige niet erger is dan de kwaal.”
Heeft u ook het OVV-rapport gelezen (rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid)?
“Ja. Daar ben ik natuurlijk deels gewoon erg in geïnteresseerd, maar omdat wij zelf ook weerbaarheidstraining voor advocaten geven vanuit de NOvA (Nederlandse Orde van Advocaten, red.), is het wel iets wat mijn aandacht trekt. En de conclusies van dat rapport die liegen er natuurlijk ook niet om.”
Kunt u iets meer vertellen over die weerbaarheidstraining?
“Wij zijn medeoprichter van de Triarii Group en wij hebben voor de NOvA een training ontwikkeld. Wij geven die namens de NOvA en als onderdeel daarvan geef ik training om advocaten weerbaarder te maken tegen druk van cliënten of van andere advocaten of wederpartijen.
Wat heel belangrijk is, is dat je ten eerste leert wat geweld en agressie met je doen. Dat is wat wij mensen leren. Dus als iemand geweld en agressie op je toepast, wat doet dat dan fysiek en mentaal met je. Wat gebeurt er dan eigenlijk met jouw geest? Dat laten we de deelnemers ook merken. Dan leren we ze hoe je jezelf onder controle kunt krijgen. En dan vervolgens ook, welke dingen je kunt doen of inzetten om jezelf veilig te krijgen en om te de-escaleren. Dat is een belangrijk onderdeel van de training en voor de rest leren we mensen ook om te letten op hun ruimte en hun omgeving, om die veiliger te maken. Het komt er dus eigenlijk op neer dat we met name mensen de ogen openen voor de dingen die gebeuren en hoe ze daarmee om kunnen gaan.”
De trainingen zijn dus echt bedoeld voor advocaten? Ik las dat bijvoorbeeld ook civiele advocaten eraan deel kunnen nemen.
“Zeker, want vergis je niet, op het moment dat bijvoorbeeld een advocaat iemand moet mededelen dat hij zijn kind niet meer mag zien, dan kan zo iemand emotioneel worden. Dat kan toch ook wel leiden tot allerlei vervelende incidenten.”
Op de site van de Nederlandse Orde van Advocaten is te lezen dat u via de vechtsport in contact bent gekomen met “twee trainers met ruime ervaring in het trainen van onder andere persoonsbeveiligers in het justitie domein”. Hoe is dat zo gekomen?
“Voor mij is dat hobbymatig, ik ben begonnen met Krav Maga, en daarna gaan boksen en daarbij heb ik verschillende mensen ontmoet en heb ik het wereldje wel een beetje leren kennen. Maar het is dus echt een hobby en mijn kinderen, die ik ook graag weerbaar wil hebben, die sporten met me mee.”
Dan is er nog een andere media-gevoelige zaak waarin u rechtsbijstand verleent, de zaak van Klaas Otto. Hoe staat die zaak ervoor?
“Het is heel belangrijk om te melden dat ik niet alleen die zaak doe. Die doe ik samen met Louis de Leon en nog anderen. Eigenlijk is Louis de Leon zijn hoofd raadsman. Die zaak loopt heel bijzonder, want het is zo dat een van de vervolgende officieren van justitie, waar wij heel veel kritiek op hebben, uiteindelijk ook raadsheer is geworden bij het gerechtshof in Den Bosch. Toen heeft het gerechtshof in Den Bosch gezegd dat zij die zaak niet meer kunnen doen, dus nu is hij verwezen naar het gerechtshof Den Haag. De zaak ligt daardoor nu helemaal stil.”
Ik las ook dat Klaas Langendoen voor uw cliënt onderzoek naar die zaak had gedaan. Kunt u daar iets over vertellen?
“Dat klopt inderdaad. Er zijn in deze zaak heel veel van die misstanden waar ik het net al over had, dingen die niet in het dossier staan, allemaal dingen die eromheen gebeurd zijn, afspraken met getuigen, onderonsjes, getuigen die op speciale plekken zijn gehoord, getuigen die zelf verdachte zijn geweest en niet vervolgd zijn. Allemaal geheime dingen spelen om die zaak heen. En daar ligt nog wel heel veel om te doen. Daar heeft Klaas Langendoen ontzettend veel werk in verricht, om dat allemaal boven water te krijgen.”
In een interview met Highhumans liet u zich uit over de legalisering van drugs. Kunt u vertellen over hoe u daar tegenaan kijkt?
“Ik ben vóór de legalisering van drugs. De reden daarvan kan ik het makkelijkste uitleggen met een voorbeeld. Als alcohol nu uitgevonden zou zijn en op de markt zou komen, zou het direct op lijst één terechtkomen (lijst van harddrugs, red.). Als je namelijk kijkt naar de verslavingslijstjes is dat eigenlijk de meest gevaarlijke drug die je nu kunt vinden. En alcohol is een legale drug. Het is heel willekeurig waarom je het een wel en het ander niet verbiedt. Door het verbieden van drugs kun je eigenlijk de verslaafden slecht helpen, je kunt slechte voorlichting geven, je hebt geen controle op de kwaliteit. Er wordt heel veel geld verdiend, daardoor trekt het veel criminaliteit aan en er gaat veel capaciteit naar de opsporing van drugs en heel weinig naar de schadelijke effecten ervan.
Ik ben niet voor drugs, dat is een belangrijke noot. Ik vind niet dat iedereen maar drugs moet gebruiken, maar ik vind het verbieden van bepaalde drugs en andere drugs toestaan een beetje symboolpolitiek. Als je kijkt naar Housefeestjes waar bijna alleen maar XTC gebruikt wordt en je ziet hoe gemoedelijk dat verloopt, of je kijkt naar andere grote evenementen waar heel veel drank wordt gedronken en de situatie soms helemaal uit de hand loopt, dan vraag ik me af wat de schadelijke effecten van drank zijn ten opzichte van XTC. Dan vraag je je af waarom XTC verboden is en drank niet. Dus ik ben voor legalisering van drugs, controleer het, zorg dat je het laat verstrekken door mensen die er verstand van hebben, dat je goed zorgt voor verslavingsproblematiek, goede voorlichting geeft en dat als mensen het willen gebruiken dat ze dat op een verantwoorde manier kunnen doen en niet op deze manier. Ik heb de desastreuze gevolgen van het gebruik van drugs vaak mogen zien, alleen als het toch gebruikt wordt en erin gehandeld wordt, dan kan je het beter controleren dan verbieden.”
Dan een ander onderwerp, de sociale advocatuur. Veel strafrechtadvocaten doen ook zaken op toevoeging. U waarschijnlijk ook. Er zijn nu verschillende publicaties dat het aantal sociale advocaten teruggelopen is. Kunt u vertellen hoe het werk op toevoeging in zijn werk gaat en of u ook last ervan ondervindt dat betaling soms niet goed geregeld is?
“Je ziet dat de staat in staat is om je telefoon te tappen, je huis te doorzoeken, je op te sluiten, je kinderen van je af te pakken, al dat soort dingen. Die macht heeft de staat en ik vind als jij je als staat zoveel macht toekent om een individu aan te pakken, dan moet je ook dat individu faciliteren om zichzelf goed te kunnen verdedigen. En als je ziet hoe weinig geld men daar eigenlijk als staat voor over heeft, dan vind ik dat niet correct. En als de staat zelf eens een keer wordt aangesproken door burgers en je ziet wat ze dan de advocaten betalen die ze zelf inhuren, dat is 3 keer zoveel als de advocaten die worden ingehuurd door mensen zich tegen de staat willen verzetten. Dus die verhouding klopt niet.”
Heeft dat ook invloed op de kwaliteit van de rechtsbijstand?
“Zeker. En laten we wel wezen. De hele toeslagenaffaire is aan het licht gekomen door sociale advocatuur. Die hebben voor een appel en een ei tegen de staat staan vechten en die hebben uiteindelijk dan met de hulp van parlementariërs gelijk gekregen. Maar dan zit je dus zonder geld met een advocaat die eigenlijk maar heel weinig geld krijgt om zijn zaak goed te doen en die staat dan tegenover een advocaat die door de staat wordt betaald en die 3 keer zoveel betaald krijgt. Dat is toch gewoon een oneerlijke strijd. Als je meer betaald krijgt, kun je een secretaresse nemen en minder zaken aannemen. De sociale advocatuur krijgt altijd het verwijt dat ze te veel zaken aannemen. Vind je het gek, we moeten toch op een of andere manier ons geld verdienen. Dan wordt er gezegd dat te veel zaken aannemen ten koste gaat van de rechtsbijstand. Zorg dan dat ik gewoon goed betaald wordt, dan hoef ik ook niet zoveel zaken aan te nemen. Ik denk dat de gemiddelde sociale advocaat heel hard werkt en natuurlijk een goede boterham heeft in vergelijking met heel veel andere Nederlanders. We zijn niet armlastig, maar, zorg een beetje goed voor de checks and balances, dus dat de burger zich kan verdedigen tegen de overheid.”
Ik heb daar nog wel een vraag over. Er zijn ook strafrechtadvocaten die zeggen dat ze alleen zaken doen op toevoeging, want als ze betaald worden door hun cliënt, dan kan het geld ook bijvoorbeeld op een verkeerde manier zijn verkregen. Hoe kijkt u daar tegenaan?
“Als justitie een miljoen in beslag neemt bij een crimineel, of als diegene wordt veroordeeld om zoveel te betalen, dan is dat ook geld wat van misdrijven afkomstig is en dan wordt het ook gebruikt om de politiesalarissen te betalen. Wij moeten ons houden aan regels rondom witwasconstructies. Op het moment dat jij van iemand die verdacht wordt van cocaïnehandel geld aanneemt, dan moet je daar vraagtekens bij stellen. Dan wordt het dus heel lastig om nog betalingen aan te kunnen nemen van een verdachte. Maar wie heeft er nou belang bij dat die verdachte niet gewoon zijn eigen advocaat betaalt, en waarom is het van belang waar het geld vandaan komt? Ik vind dat echt onzin.”
Dan zijn we aangekomen bij mijn laatste vraag, die ik alle geïnterviewden stel. Heeft u nog een boodschap voor de lezers van het interview?
“Zorg altijd dat je goed luistert naar je eigen rechtvaardigheidsgevoel. Je moet niet zeggen, het staat in de wet of het is nu eenmaal zo. Soms staat er iets in de wet wat misschien helemaal niet rechtvaardig is en ga je dat alleen maar doen, omdat het in de wet staat. En soms staan er dingen in de wet die niet mogen waarvan je het zelf misschien helemaal niet zo erg vindt als dat gebeurt. Dan zeg ik niet dat je het dan wel moet doen, maar ik bedoel vooral, verschuil je niet achter het recht.”
0 reacties
Ik ben Mel. Mr. Sanne Schuurman is mijn advocaat in de zaak Maggiora de Meppeler drugszaak. Een betere en zéér vriendelijke advocaat heb ik me niet kunnen wensen. Al bijna 8 jaar zijn we bezig met deze zaak en dat we officier Mous al 1 keer in publiek onder ede hebben gehoord dal is al wat . Officier van Stralen is achter gesloten deuren gehoord. Binnenkort worden worden beide publiek gehoord. Maar bij de officieren leiden aan het waar Rutte ook last van heeft. Ze hebben geen actieve herinneren meer. Een grote duik actie kon meneer Mous moeilijk herinneren. Maar hij wist heel goed dat Saied en Ivo door heel Nederland reden in een witte bmw x6🤨. Ik heb er goed vertrouwen in dat Mr. Sanne Schuurman en Mr. Daniëlle Schaddelee. Na 8 jaar weer een normaal leven kan hebben.