Interview met privédetective Sander van Betten
Vandaag is het voor de verandering de beurt aan privédetective, Sander van Betten, om over zijn beroep als privédetective te vertellen. Sander van Betten is eigenaar van het K-2 recherchebureau en is gespecialiseerd in onderzoeken die zich richten op onrechtmatig ziekteverzuim, bedrijfsfraude, naleving concurrentie beding en controleren van buitendienst medewerkers. Ook integriteitsonderzoeken, Pre-Employment Screening en CV-Check behoren ook tot zijn specialiteiten. De laatste 20 jaar heeft hij ruime expertise opgebouwd in binnen- en buitenland. Daarnaast heeft hij onder andere opdrachten uitgevoerd voor Peter R. de Vries, Kees van der Spek en Boer zoekt Vrouw. We spraken Sander over de invloed van het coronavirus op zijn werk, zijn baan als privédetective en belangrijke ontwikkelingen in zijn vakgebied.
Momenteel heerst de coronacrisis en de helft van de evenementenorganisaties staan op faillissement. Is dat bij privédetectives ook het geval?
“Mijn collega’s en ik zijn nog gewoon aan het werk. Hoe dat bij anderen is, durf ik niet te zeggen. Ik begin ouder te worden dus ik deed het sowieso al wat rustiger aan. Daarnaast heb ik diabetes type 1, dus ik wil ook geen te lange observaties meer doen. Nu ik ouder word krijg ik steeds meer last van diabetes, de hele dag in de auto zitten en niet bewegen, is daarom niet goed meer voor mij. Grote zaken probeer ik daarom als het ware steeds meer te ‘doseren’. In december 2019 heb ik een longontsteking gehad en ik heb toen een week in het ziekenhuis gelegen, dat was vrij heftig destijds. Daarna heeft het vrij lang – tot eind februari – geduurd totdat ik helemaal was hersteld. Daarna begon ook nog eens het coronavirus, dus dat was vrij lastig. Al 20 jaar werk ik vrij veel voor diverse tv-programma’s en de meesten draaiden gewoon door. Een paar programma’s – waaronder SBS6 – waar ik in de voorgaande jaren werkzaamheden voor deed, gingen niet meer door. Die hadden geen budget meer dus die stopten, maar andere programma’s gingen wel gewoon door.”
Is het zijn van een privédetective uw droombaan?
“Nee, ik ben er eigenlijk een beetje ingerold. Ik ben 59 jaar en ik heb al heel wat gedaan in mijn leven. In 1984 had ik een pizzeria geopend en binnen de kortste keren had ik drie pizzeria’s in Zwolle, Apeldoorn en Amersfoort. Dit heb ik heel lang gedaan, zo’n 18 tot 20 jaar. Tijdens mijn werk had ik constant te maken met diefstal door mijn personeel: graaien in de kassa en dat soort dingen. Camera’s waren voor kleine bedrijven niet betaalbaar, dus toen heb ik zelf wat onderzoek gedaan. Ik ging spullen tellen en wegen en dan de volgende dag weer. Uiteindelijk zat ik soms wel eens twee dagen achter elkaar op politiebureaus om aangifte te doen tegen mijn eigen personeel. Zo is het eigenlijk allemaal begonnen. Enerzijds was het wel fijn dat ik bewijs had, maar anderzijds was het heel jammer dat het om mijn eigen personeel ging die ik moest ontslaan. Op een gegeven moment dacht ik: ik wil weer iets anders doen. Destijds was ik nog redelijk jong, dus ging ik langzamerhand andere dingen verzinnen. Toen kwam ik heel snel op het punt dat ik best wel goed ben in het spelen van privédetective. Uit eigen ervaring wist ik dat er in de horeca veel gestolen werd door het personeel. Daarnaast heb ik een koks-opleiding gevolgd, dus het leek mij een goed idee om zelf in de horeca mee te draaien om verduistering boven tafel te krijgen. Dat was oorspronkelijk de insteek voor mij.
Al vrij snel daarna ben ik voor Peter R. de Vries gaan werken en dan stond ik ook op de aftiteling en zo begon het balletje te rollen in de tv-wereld. Ik heb voor veel verschillende televisieprogramma’s gewerkt zoals Boer zoekt Vrouw en Kees van der Spek. Bij veel van deze programma’s stond ik dan ook in de aftiteling en dit zorgde voor een goede start. Hoewel na 20 jaar kan ik zeggen dat ik nog nooit een onderzoek in de horeca heb gedaan, maar dat terzijde.”
Wat voor werk doet u naast het televisiewerk? Doet u bijvoorbeeld wel eens onderzoek naar woonfraude?
“Nee, in het verleden wel eens, maar dat gebeurt niet zo heel vaak. Ik werk niet voor overheden. In het begin werkte ik vrij veel voor particulieren. Ik had met name zaken over partneralimentatie. Ik moest dan samenwoning aantonen, bijvoorbeeld als de partner nog alimentatie betaald aan de ex-partner, terwijl die allang weer samenwoont. Met een goed rapport en daarbij horende bewijzen, is er de kans dat de rechter zegt: “Als hij samenwoont, dan hoeft er geen alimentatie meer betaald te worden.” Dat deed ik in het verleden meer dan nu. Nu een paar keer per jaar en dan alleen wat grotere zaken.
Daarnaast werk ik ook voor onroerendgoed eigenaren – vooral in het westen – die veel panden in het beheer hebben, soms wel honderden panden, en dan onderzoek ik of er illegale onderverhuur is. Sommige betalen in het centrum van Amsterdam maar €600 euro huur, omdat dat nog in het oude contract stond. Een beheerder wil het pand dan graag renoveren en veel meer geld verdienen, dus die willen dan ontdekken of er fouten zitten bij de huurders. Ik heb wel eens meegemaakt dat een man ingeschreven stond, maar gewoon bij zijn moeder woonde. Deze man betaalde €600 euro in de maand aan huur, maar die verhuurde het onder voor €1500 euro per maand. Dat soort dingen moest ik dan opsporen en daaruit bestaan dan mijn werkzaamheden.”
Wat treft u dan zoal aan als u onderzoek doet voor tv-programma’s?
“Dat hangt af van het programma. Bij Kees van der Spek zijn het vaak oplichters, waarbij ik moet observeren en dat is ook heel leuk werk. Bijvoorbeeld voor een tv-programma waarbij ze een partner zochten voor een man moest ik onderzoek verrichten. Toen bleek dat deze man al twee aangiftes tegen zich had voor mishandeling van twee verschillende vrouwen. Een programma wil natuurlijk voorkomen dat ze daar geld in stoppen. Mijn taak is dus om te achterhalen hoe een persoon in elkaar steekt, door bijvoorbeeld in de buurt rond te bellen. Daar zijn allerlei foefjes voor om achter te komen.”
Welke eigenschappen moet een goede privédetective hebben?
“In ieder geval overzicht behouden – voor welke zaak dan ook – is erg belangrijk. Daarnaast moet een privédetective in alle gevallen rust en kalmte bewaren. Of dat nou tijdens het observeren is en iemand vraagt: “wat moet je hier?” Daarom is aanpassen als een kameleon heel erg belangrijk. Als ik in een leren jasje de hele dag in een auto zit, dan zijn er mensen die de politie gaan bellen. Ik bel daarom van te voren altijd de politie dat ik bezig ga, zodat ze er alvast vanaf weten.”
Heeft u ook veel last van de privacywetgeving?
“Ja, in principe heb ik daar best wel last van omdat het allemaal steeds ingewikkelder wordt. Ik sta ingeschreven bij de Autoriteit Persoonsgegevens (AP), dus ik mag persoonsgegevens verzamelen. Daarnaast heb ik een vergunning van het ministerie van Justitie en Veiligheid. Ik mag dus heel veel, maar ik moet wel opletten dat ik dossiers niet langer dan strikt noodzakelijk bewaar. Want als je controle krijgt – wat wel eens gebeurt door de plaatselijke politie – moet je ervoor zorgen dat je de boel in orde hebt. Het dossier mag bijvoorbeeld niet op tafel liggen, maar moet in kluizen liggen achter slot en grendel. Dat deed ik sowieso al, maar door de AVG ligt de nadruk er meer op. Dat maakt het wel lastig.”
Gaat er in de toekomst ook veel veranderen aan uw beroep?
“Ik denk dat er vooral veel gaat veranderen in het digitale gedeelte. Op dit moment is het heel lastig wat je wel en niet mag, want door de techniek kan al heel veel. Als je bij een klant komt voor een intakegesprek, of als je iemand achter de broek moet zitten – om wat voor reden dan ook – dan zeggen ze: ja maar je kunt toch gewoon een tracer onder zijn auto plakken? Dat kan wel, maar is bij wet verboden. Dus als ik het wel doe en het komt uit dan raak ik mijn vergunning kwijt. De zaak kan dan wel gewonnen zijn – want de civiele rechter kijkt niet naar onrechtmatige verkregen bewijzen –maar los daarvan heb ik dan wel een probleem, want ik mag het niet doen.”
Zijn er opdrachten die u niet aanneemt omdat het te gevaarlijk is? Of omdat het niet uw specialiteit is?
“Dat gebeurt regelmatig en de laatste jaren steeds meer. Als het digitaal gezien te ingewikkeld wordt, dan neem ik de opdracht niet aan. Ik ken mijn beperkingen op dat gebied. Soms neem ik opdrachten aan en moet ik een gedeelte van mijn onderzoeken door anderen laten doen, die gespecialiseerd zijn in digitale zaken. Het opsporen van IP-adressen en e-mailadressen ben ik namelijk niet in thuis. Dat hoeft wat mij betreft ook niet, als ik maar weet hoe ik het bij andere mensen kan delegeren.
Criminele zaken doe ik ook niet meer. Vroeger natuurlijk wel altijd voor Peter R. de Vries. In die periode heb ik ook een keer een pistool tegen mijn hoofd gehad, dat hoef ik niet meer en dat probeer ik dan ook te voorkomen. Als ik van te voren inschat dat een opdracht wel eens link worden, dan doe ik het niet. Daar ben ik te oud voor en met diabetes type 1 ben ik daar terughoudend mee. Ik wil dus reëel blijven: welke zaken kan ik nog doen? Wat verwacht de klant van mij? Als het reëel is, doe ik het, maar als het te link is dan doe ik het niet.”
Hoe is het om voor Peter R. de Vries te werken? Is dat anders dan voor andere programma’s?
“Dat was leuk omdat het voor mij ook redelijk nieuw was. In 2002 – toen ik net privédetective was – heb ik Peter gemaild met: “Ik kan veel informatie achterhalen, dus als ik je kan helpen dan hoor ik het graag.” Destijds had ik aardig wat bronnen, tegenwoordig is dat verboden maar in die tijd kon dat nog wel. Al gauw werd ik uitgenodigd in het mediapark in Hilversum. Kees van der Spek – zijn rechterhand – en heel veel redacteuren waren daarbij aanwezig. Met Peter had ik niet veel contact, omdat het contact via de redacteuren verliep. Als we contact hadden was dat op zijn kantoor zo’n 1 keer in de 2 maanden. We gingen ook wel eens lunchen in de kantine, dat was altijd heel relaxed. Peter is een relaxte man – op tv willen ze hem wel eens neerzetten als stug en arrogant – maar in het echt is hij dat totaal niet. Hij is heel toegankelijk, aardig en vriendelijk. Dat hoor ik ook van anderen die hem gesproken hebben. Ik heb daarom goede ervaringen met hem. Ik heb nog steeds wel contact met hem.”
Heeft u nog een boodschap aan de lezers?
“Wat ik eerder ook al zei: altijd relaxed blijven. Je moet het allemaal niet te serieus nemen. Natuurlijk wel als mensen je inhuren, maar probeer relaxed te blijven en mensen in hun waarde te laten. Je hebt altijd met meerdere partijen te maken, dus laat deze mensen in hun waarde. Dat vind ik belangrijk.”
Eén reactie
Knap hoor wat je zoal gedaan hebt.. Ja dat diabetes 1 kan je aardig de nek breken .weet wat het is mijn vrouw had diabetes 2 heeft jaren lang moeten spuiten leuk om het gelezen te hebben..