Interview met Orlando Kadir

“Het kinderopvangtoeslagen schandaal is een unieke situatie waarin te zien is hoe institutioneel racisme in Nederland eraan toegaat.”

In meerdere interviews hebben we met verschillende personen gesproken over het kinderopvangtoeslagen schandaal. Van 2013 tot en met 2019 werden naar schatting 30.000 gedupeerde ouders in Nederland slachtoffer van onterechte fraudeverdenkingen en/of slachtoffer van een harde fraudeaanpak door de Belastingdienst. Waaronder Orlando Kadir en zijn gezin. Kadir buigt zich al negen jaar over het dossier van het schandaal en staat gezinnen bij die net als hij slachtoffer zijn geworden. Vandaag geven we daarom het woord aan Orlando Kadir: ervaren letsel- en schadespecialist met als zijn grootste missie het bestrijden van onrecht. 

Jarenlang had Kadir het idee om kwesties op te pakken, die door grote kantoren niet werden opgepakt omdat er geen geld in zat. Vanuit dat idee is Corpocon Legal in 1991 ontstaan. Een kantoor dat uitsluitend opkomt voor de belangen van slachtoffers van verschillende soorten ongelukken en schade. In dit verband verwierf hij ook landelijke bekendheid; zo staat hij onder meer de slachtoffers van het bloedbad in Alphen aan den Rijn bij. Daarnaast helpt hij mensen met letselschade, verkeersongevallen, personenschade en medische blunders.

Vandaag vertelt Kadir over hoe hij en zijn gezin de dupe zijn geworden van het kinderopvangtoeslagen schandaal, discriminatie in Nederland, de gedupeerden die hij bijstaat, zijn vakgebied en carrière en ten slotte heeft hij een boodschap aan de lezers. 

Hoe bent u gedupeerd geraakt in het kinderopvangtoeslagen schandaal?  

“Ik heb vier kinderen – in 2011 had ik er twee en de derde was op komst – en mijn vrouw kreeg opeens een brief. We zouden ons schuldig hebben gemaakt aan fraude en we moesten destijds in twee weken 23.000 euro betalen. In eerste instantie moesten we allebei lachen, omdat we dachten dat het een fout of een grap moest zijn. Kort daarna heb ik de kinderdagopvang gebeld en zij zeiden dat meer ouders dezelfde brief hadden ontvangen. Om een lang verhaal kort te maken: drie jaar later hadden we beslagleggingen, dwangbevelen en niets hielp. Mijn vrouw belde dagelijks naar de Belastingdienst, waarbij ze dan door een callcenter agent te woord werd gestaan met een script. Het staat mij heel goed bij dat een agent vertelde dat we moesten ophouden met zeuren, of dat we anders onze eigen ambassade moesten bellen. Ik voelde mij diep beledigd, niet omdat ik niet geassocieerd wil worden met een Turk, maar omdat het zo denigrerend is. Ik ben namelijk gesteld op Turkije en ik ben gek op Turken, maar het was racistisch fout.  

Met name door deze ervaring heb ik in 2014 besloten om mensen te gaan bijstaan. Ik was al druk met andere dossiers, maar door deze ervaring werd ik gedwongen om honderden gezinnen bij te staan en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Waarom kwamen we tot de doorbraak? Niet omdat de Belastingdienst een geweten kreeg, maar omdat twee jaar geleden een klokkenluider opstond. Deze klokkenluider, een topambtenaar, vertrouwde de politiek en de media niet, maar mij wel. 

Het is allemaal begonnen met Eva González Pérez – een sociaal advocaat uit Helmond – die zes jaar geleden via haar Turks-Nederlandse man betrokken raakte bij het schandaal. Ouders die aangesloten waren bij zijn gastouderbureau kregen telefoontjes dat hun kinderopvangtoeslag was stopgezet. Het ging hierbij om Turkse en Marokkaanse cliënten met exotische namen die werden beschuldigd van fraude. Hetzelfde gold voor mij: ze wisten niet wie ik was, ze dachten dat ze te maken hadden met een frauderende Turk. Terwijl ze met een illegale software etnisch profileerden. In het dossier is ontzettend veel sprake van racisme.”

Waarom denkt u dat de Belastingdienst is gaan discrimineren? 

“Het gebeurt al heel lang, al sinds de jaren zeventig toen de eerste immigranten in Nederland kwamen. Toen al kwamen ze op een bepaalde lijst omdat ze anders waren en omdat ze aandacht nodig hadden. Maar ook toen Surinamers en Indonesiërs naar Nederland kwamen. Het is altijd al zo geweest en nu komt alle poep naar boven drijven en daar zijn ze bang voor. Nederland is institutioneel racistisch en het kinderopvangtoeslagen schandaal is een unieke situatie waarin te zien is hoe institutioneel racisme in Nederland eraan toegaat. 

In Amerika wordt het recht in je gezicht verteld en weet je waar je aan toe bent, in Nederland is het oppervlakkig en hypocriet. Toen het kabinet viel, dook het buitenland erop. Ik ben geïnterviewd door China, India, Frankrijk en Duitsland, allerlei landen die Nederland hoog hadden. Racisme is een business model en werkt in tijden van crisis en als de presidentsverkiezingen er zijn. Ik heb niet de illusie dat ik ooit iets anders zou meemaken.”

Wat hoopt u voor de gedupeerden van het kinderopvangtoeslagen schandaal te kunnen betekenen?

“Er is geen sprake meer van hoop, want ik heb al iets voor ze betekend. Ooit heb ik naïef gedroomd dat we de Belastingdienst konden overtuigen dat zij fouten hadden gemaakt, maar niets werkte. De Belastingdienst is een staat binnen een staat en je moet ze zien als Mussolini en Hitler tegelijkertijd. Die vergelijking maak ik opzettelijk, Mussolini omdat het fascisme hoogtij viert en Hitler om de welbekende uitspraak ‘Ich habe es nicht gewusst’. 

Ik had hier vandaag niet gezeten als de klokkenluiders niet waren opgestaan tegen het Nederlandse beleid. Dan waren we nog steeds aan het knokken voor onrecht, terwijl Rutte lachend zou zeggen dat er niets aan de hand is. Het ging hierbij om allochtone klokkenluiders, die alles geriskeerd hebben, maar het niet meer aankonden omdat ze zagen wie het haasje was. Eva Gonzàlez Pérez is ook niet voor niets immigrant, haar man is ook niet voor niets Turks. Ik ben ook niet voor niets Nederlands-Surinaams. Dat komt omdat we een ideële achtergrond hebben en er werk van hebben gemaakt. 

In 1999 heb ik Nelson Mandela in Leiden ontmoet toen hij een eredoctoraat van de Universiteit Leiden kreeg. Ik was er tegen omdat hij in het land van apartheid een eredoctoraat kreeg van het land dat hem en zijn volk altijd kapot heeft gemaakt. Ik heb een kort gesprek met hem gehad en hij vertelde mij dat hij het eredoctoraat accepteerde voor zijn volk en niet voor hemzelf. Dat is mij altijd bijgebleven: ik hoef geen erkenning, als ik het maar voor elkaar krijg.” 

U verleent rechtsbijstand aan mensen. Heeft dat geen financiële gevolgen voor uw bedrijf?

“Zonder financiers lukt dat zeker niet. Daarom had ik ook zolang nodig om dit dossier te kunnen doen, omdat ik zelf dit niet kan financieren. Er komen namelijk veel kosten bij kijken, zoals campagnes op Facebook bijvoorbeeld. Eerst word je weggezet en klimmen anderen over de rug van slachtoffers, want de underdog heeft geen recht van spreken. Als je de underdog een stem geeft, dan zijn anderen de klos.”

Heeft u er vertrouwen in dat de gedupeerden gecompenseerd worden?

“Absoluut, nu nog meer dan ooit. Echter de Belastingdienst zet een eigen desk op nadat die betrapt en veroordeeld is en gaat vervolgens zelf bepalen wat hij uitkeert aan wie. De Belastingdienst moet daar weg. Ze zijn gedwongen door ons en hebben geen geweten, maar alsnog willen ze het zelf afhandelen. Ze nemen nu uitzendbureaus in dienst om jonge studenten of rechtenstudenten zaakbehandelaar te laten worden. We beginnen weer van voor af aan.

Onlangs hebben vijf partijen voor gestemd en drie tegen. Volgens hen moet de Belastingdienst blijven, want straks komt er nog meer poep en ellende boven water. We hebben nog een eind te gaan, maar alle schade moet vergoed worden.”

Op welke termijn denkt u dat gedupeerden gecompenseerd worden?

“Het gaat nog jaren duren en dat is met opzet. Eerst laten ze mensen meerdere keren verdrinken en worden ze volledig kapot gemaakt. Alle instanties zien deze mensen als fraudeurs, ze staan overal op lijstjes en krijgen geen verzekering of lening meer. Man of vrouw weg, huis weg, auto weg en kinderen jarenlang getraumatiseerd. Welk bedrag ter wereld kan dat compenseren? Het is onherstelbaar leed. Als belangenbehartiger kijk ik naar de schadepost en dat is alleen al een ton per jaar, dan is er nog materiële schade van drie ton. We hebben het hier over tonnen per gezin aan schade, maar de Belastingdienst wil 30.000 tot 50.000 euro uitkeren.”

Kunt u vertellen over uw successen met betrekking tot massaclaims?

“Jarenlang haalde ik mijn groenten bij een groenteboer in de Ridderhof en opeens werd er geschoten. Ik kon het haast niet geloven, maar een bekende van de politie – een psychopaat die al zes jaar in de gaten werd gehouden – had opeens toch wapens gekregen om mensen mee dood te maken. Niemand wilde de zaak oppakken, het is de Staat en er valt weinig aan te verdienen. Voor mij het moment om een eigen onderzoek te starten en toen kwam ik erachter dat het te veel stonk. Deze mensen moesten geholpen worden en omdat de claim zo hoog werd, heb ik wettelijk gedwongen een aantal advocaten van naam moeten huren. 

Ik moest zelf iedere cent hiervoor betalen, geen korting of regeling, maar gaandeweg gingen steeds meer mensen helpen zoals misdaadjournalisten. Zij zagen namelijk ook in dat deze zaak stonk. Geleidelijk aan kreeg de zaak steeds meer media-aandacht en kwamen er twee klokkenluiders van het politiekantoor in Alphen aan den Rijn. Uiteindelijk op 20 september 2019 had de Hoge Raad der Nederlanden drie minuten de tijd nodig om mij integraal gelijk te geven. Dat voelde als een fantastische overwinning. Hier is veel bij komen kijken: twee miljoen euro aan kantoorkosten, 1,1 miljoen euro aan rechtskosten van 9 jaar lang, zes advocaten en vijf genoodzaakt ingehuurde advocatenkantoren.”

Kunt u iets vertellen over een grote claim op een autobedrijf?

“In september 2015 was ik de eerste in Europa die Volkswagen aanklaagde. Eerder was Volkswagen in Amerika al aangeklaagd voor 500.000 gedupeerden, maar in Europa waren dit er 8,5 miljoen en in Nederland 174.000 gedupeerden. Na deze eerste Volkswagen-sjoemeldiesel claim kreeg ik in de eerste weken duizenden aanmeldingen. Dit dossier moest ik wel aannemen, niet alleen omdat ik zelf Volkswagen rijder ben, maar omdat Volkswagen al sinds de jaren veertig een volksauto is. Een volksauto waar mensen voor spaarden en dan wil je gewoon een goede auto hebben. 

Al gauw viel ik op bij twee grote Amerikaanse investeerders, want ik was de eerste in Europa en had al heel snel duizenden klanten. Ik wilde echter niks prijsgeven en daarom ben ik gaan samenwerken met hen. We kregen zelfs als één van de eerste partijen ooit van Milieudefensie de zegen om hun naam te gebruiken omdat ze ons steunden. Van daaruit zijn we ook andere automerken gaan aanklagen, zoals Mercedes bijvoorbeeld. De grootste aandelenzeggenschap ligt nu bij de Amerikanen, want die hebben tientallen miljoenen geïnvesteerd in dit traject, maar het is nog steeds mijn geest.”

Wat zijn uw grootste successen als u terugkijkt op uw carrière? 

“Vooral kleine zaken voor de gewone vrouw en man, die gedupeerd werden door auto-ongelukken en personenschaderecht. Deze mensen werden overgeleverd aan Delta Lloyd en Allianz. Deze verzekeringsmaatschappijen gingen over lijken om slachtoffers dubbel slachtoffer te maken. Voor mij zijn dit grote successen, maar individueel kleine dossiers zonder media-aandacht. 

Al dertig jaar lang sta ik dat soort mensen bij. Ik ben nu bijna 51 jaar en ik had er best wel wat aan over mogen houden en dat ben ik vergeten te doen. Dus ik hoop dat ik ooit wat mag overhouden, want het is een verschrikkelijk zwaar beroep. Waarbij je vecht tegen ontzettend grote machten zoals de Staat, verzekeringsmaatschappijen en bankiers en dat is niet altijd even makkelijk.” 

Wat is het mooiste aan uw vakgebied? 

“Dankbaarheid en dat vooral bij het kinderopvangtoeslagen schandaal. Ik ben door de regering kapot gemaakt en ernstig benadeeld op basis van mijn kleur en afkomst. Maar dankzij familieleden heb ik het kunnen redden, anders was ik uit mijn huis gezet. In dit geval heeft mijn familie mij gered en nu doe ik weer iets terug voor honderden anderen. Dat geeft mij veel voldoening.”

Heeft u nog een boodschap voor de lezers?

“Steun de underdog: wij hebben uw steun en stem nodig. Niet alleen met woorden, maar doe ook een keer echt iets voor de anderen. Iedereen kan iets schreeuwen op een veld met een spandoek, maar doe eens iets voor de ander. Daar wordt het een betere maatschappij van. Durf ook uw rug recht te houden, want daar zijn er te weinig van.”