Voor onze serie interviews met interessante personen spraken we met Maritio, politieagent en docent aan de politieacademie in Eindhoven. Veel mensen kennen Maritio van zijn deelname aan de realityserie van Ewout Genemans op RTL, Bureau 040, waarin we konden zien wat de werkzaamheden van een agent in Eindhoven inhouden. Ook bij andere tv-programma’s wordt hem als gezicht van de politie geregeld gevraagd zijn mening te geven, zo was hij eerder dit jaar al eens te gast bij Humberto in verband met de avondklokrellen in Eindhoven. Naast zijn werk bij de politie is Maritio actief op Instagram, waar hij een inkijkje geeft in zijn dagelijkse werk. De mens achter de politieman en een positief beeld van de politie, dat is wat Maritio Nederland wil laten zien. In dit interview vroegen wij hem onder andere naar het nieuwe politieonderwijs en zijn activiteiten op social media.
Kun je voor de lezers die je nog niet kennen iets over jezelf vertellen?
“Ik ben Maritio, ik ben 30 jaar, sinds 2012 werk ik bij de politie, in totaal bijna 7 jaar in Amsterdam, heel kort in Den Bosch en de rest van de tijd als wijkagent in Eindhoven. Ik heb veel meegemaakt en gezien op straat, veel ellende, maar ook veel mooie dingen. Eind vorig jaar voelde ik dat het tijd was om iets nieuws te gaan doen, ik heb toen een soort ontwikkeltraject gedaan waaruit uiteindelijk bleek dat werken op de politieacademie om mijn kennis over te dragen, en ook zelf gaan leren om les te geven wel bij me zou passen. Sinds april van dit jaar werk ik nu als docent op de politieacademie. Dat is een fantastisch leuke, hele nieuwe functie, compleet anders natuurlijk, zo van de straat ineens voor de klas te staan, maar ik vind het echt heel leuk om met jonge gedreven politiemensen en de collega-docenten te werken. Het mooiste vind ik dat ik nog steeds gewoon bij de politie werk, vandaag ga ik bijvoorbeeld weer op straat een dienst meedraaien met iemand die ik ken. Ik heb dus de vrijheid om het leukste werk te doen en daarnaast mijn kennis en ervaring over te dragen.”
Het feit dat je veel ervaringen op straat hebt opgedaan en die ervaringen naast de lesstof met de studenten kunt delen is wel echt van meerwaarde denk ik?
“Het politiewerk kun je inderdaad niet uit een boekje leren, je kunt wel de wet uit je hoofd leren, maar het uitvoeren van het politiewerk moet je onder de knie krijgen door ervaring en je gevoel. Het is mensenwerk en ieder mens heeft andere wensen, een andere aanpak en andere waarden, daardoor zie je dat situaties waarbij politie komt op heel verschillende manieren kunnen worden opgelost, sommige goed en soms ook wel eens wat minder goed, maar daar kun je dan ook weer van leren. Aan de hand van voorbeelden en mijn eigen ervaringen kan ik de studenten laten nadenken over hoe ze in een bepaalde situatie zouden handelen en dat is een hele grote waarde die ik, denk ik, kan toevoegen voor de klas.”
Het nieuwe politieonderwijs wisselt klassieke lessen en training af met e-learning, webinars en online video’s, vanwege de huidige situatie door corona is het allemaal een stuk meer digitaal, hoe moet ik me die digitale lessen voorstellen?
“Het nieuwe onderwijs is er gekomen omdat de tijd verandert en de nieuwe generatie meer behoefte heeft aan een nieuwe manier van lesgeven. Klassikale lessen, zitten en luisteren en een PowerPointpresentatie, dat is niet meer van deze tijd. Dit nieuwe onderwijs is gecreëerd om aan deze behoefte te voldoen, maar daarnaast ook om de opleiding effectiever te maken en iets te verkorten, zodat de aankomende hoge instroom zo snel mogelijk startbekwaam is om op straat te gaan werken. Dit blended learning, zoals dat heet, is eigenlijk leren op verschillende manieren, dat kan face-to-face zijn, middels een e-learning of video, maar ook via MS-Teams of een Zoom-meeting. Daarbij gaat het vooral om het ondersteunen, de studenten maken zelf de les door te leren over bepaalde bevoegdheden en dan met leervragen te komen. In zo’n online les kun je vervolgens met kleine groepjes die leervragen gaan behandelen.”
Ik las inderdaad dat studenten hun eigen leerproces organiseren en dat de docenten meer een ondersteunende en motiverende rol hebben. Hoe geef jij zelf die motiverende rol vorm?
“De studenten creëren hun eigen leerproces, maar wij geven wel de kaders en ik denk dat ik hen middels zulke kaders ook kan motiveren. Studenten zijn heel enthousiast en willen het liefst specialist worden op alle onderwerpen, maar dat is onmogelijk. Wij moeten ze dus als docent uitleggen welke basiskennis ze nodig hebben en hoe zij dat zelf gaan invullen in zo’n leerteam, dat is aan hen zelf. Ik vind het heel belangrijk als docent om te motiveren, door middel van kaderen, maar ook door betrokken te zijn en mee te gaan in hun leerproces, bijvoorbeeld door aan te sluiten bij een brainstormsessie of les, of mee te kijken bij een training.”
Is er een reden dat je ervoor hebt gekozen juist juridisch docent te worden?
“Op de politieacademie bestaat een docententeam uit algemeen juridische docenten en docenten gedrag en communicatie. Dat laatste gaat echt over hoe je mensen moet bejegenen, hoe je een slechtnieuwsgesprek moet aanpakken, als je bijvoorbeeld bij familie een overlijden moet gaan aanzeggen. Voor een agent is het heel belangrijk om je bewust te zijn van je gedrag en de manier waarop je communiceert. Ik moet zeggen dat ik dat vak ook heel leuk vind, maar ik heb er geen opleiding of diploma in, alleen praktijkervaring. Ik weet wel hoe het op straat gaat, maar ik kan het niet koppelen aan een theorie. Omdat ik dus die kwalificatie mis heb ik gekozen voor algemeen juridisch en dat vind ik ook heel leuk, je bent echt bezig met uitpluizen van de wet, met bevoegdheden en daar leer ik zelf ook veel van. Tijdens mijn juridische lessen kan ik wel een stuk gedrag en communicatie toevoegen en ik heb een gedrag en communicatiedocent in mijn docententeam, waarmee ik veel samenwerk.”
Je bent zeer actief op Instagram. Hoe ben je er toe gekomen om een Instagram-account in de hoedanigheid van politieagent op te zetten?
“Nou, eigenlijk ben ik al best lang bezig met social media en de politie. Toen ik in Amsterdam werkte, hadden we als basisteam een account op Facebook en Instagram en zo ben ik er een beetje mee begonnen. Toen ik in 2018 in Eindhoven kwam leek het me leuk om vanuit mijn hoedanigheid als wijkagent een Instagram-account te maken en daarop te vertellen over mijn werk. Mensen willen een wijkagent door de wijk zien fietsen of rijden, maar dat is niet meer van deze tijd. De meeste criminaliteit vindt niet altijd meer in een wijk plaats, maar heeft zich verplaatst naar online. Ook als wijkagent doe je dus veel van achter de computer, werk dat niet direct zichtbaar is, maar wel zorgt voor rust in de wijk. Via social media kan ik toch heel goed laten zien wat ik doe en kunnen mensen ook heel laagdrempelig een bericht sturen. Door mijn deelname aan Bureau 040 is het aantal volgers en likes op mijn account behoorlijk gestegen.
Ik ben heel blij en trots op hoe het nu staat en wat we als politie op social media uitdragen. Ik denk dat we echt laten zien wat we doen, we zijn super transparant en natuurlijk zijn er afdelingen en werkzaamheden die we niet kunnen delen, maar ik denk dat het werk op straat, in uniform, dat je dat bijna overal wel terug kan zien, iedere regio heeft wel een wijkagent of agent op Instagram of op Facebook. Het zijn niet alleen maar meer de tv-programma’s zoals Blik op de weg en Wegmisbruikers, het is veel breder dan dat. Dat zien mensen nu en daardoor hoor je ook veel minder negatieve geluiden over de politie.”
Hoe ben je bij een tv-programma als Bureau 040 terechtgekomen?
“Ewout Genemans heeft het eerste seizoen van het programma samen met No Pictures Please gemaakt in Amsterdam en wilde een tweede seizoen maken buiten de Randstad. Hij is toen gaan praten bij verschillende teams, bureaus en steden en was heel enthousiast over Eindhoven. We zijn de vijfde stad van Nederland, hebben een stadion midden in het centrum, veel evenementen, een drukke uitgaansstraat, Eindhoven is een grote stad waar veel gebeurt. Toen de keus voor Eindhoven gemaakt was hebben de teamchefs gevraagd wie er wilde meewerken. Mijn teamchef vroeg me of ik interesse had, vanwege het feit dat ik uit Amsterdam kom en nu in Eindhoven werk, wat een mooi bruggetje in het programma was, en daarnaast vanwege mijn vlotte babbel, ervaring en werk als wijkagent met een hele uitdagende leuke wijk. Daar hoefde ik natuurlijk niet zo heel lang over na te denken, politiewerk is zoveel meer dan alleen een bekeuring schrijven omdat iemand te hard rijdt en ik vond het heel leuk om Nederland te laten zien hoe ik dat werk doe, ik heb het idee dat ik het op sommige momenten anders doe dan anderen, niet beter, maar anders. Het was een succes, volgens mij hebben inmiddels miljoenen mensen het gezien.”
Als ik jou zo op Instagram en op beeld zie, dan zie ik echt iemand die in de wieg is gelegd om politieagent te worden, maar je hebt eerst de opleiding bedrijfsadministrateur gedaan. Hoe ben je uiteindelijk bij de politie terechtgekomen?
“Ik moet zeggen dat ik vroeger wel een beetje een bengel was, een jongen die niet zo goed wist wat hij wilde. Die opleiding tot bedrijfsadministrateur heb ik gekozen omdat het dichtbij was en vrienden er ook naar toe gingen. Mijn hele familie is blauw, ze werken bij de politie, de marechaussee, of bij defensie, dus ik wist wel dat ik uiteindelijk daar wel een keer terecht zou komen. Toen ik 21 was, toen ik al wat werkervaring en wat meer levenservaring had, ben ik begonnen bij de politie. Op dit moment volg ik ook een hbo-opleiding in deeltijd, dat heeft mijn kennis verbreed en me ook geleerd op een andere manier te kijken en denken. Ik wil me graag als persoon blijven ontwikkelen, al is het natuurlijk wel pittig om naast een best veelzijdige, onregelmatige baan ook nog te studeren, maar ik kan het iedereen aanraden. Het is discipline en hard werken, maar je krijgt er heel veel voor terug.”
Eerder in het interview zei je dat je als politieagent al veel heftige dingen hebt gezien, hoe beïnvloedt dat je werk? Kun je als politieagent na bepaalde situaties ook hulp krijgen?
“De voornaamste taak van de politieagent is noodhulp en daarbij weet je niet waar je terechtkomt. Je kunt soms heel heftige situaties meemaken. Op het moment dat je daar naartoe rijdt, dan moet je er ook staan. En dat je achteraf emoties hebt, dat mag en dat moet ook en er zijn heel veel mensen die je daarmee kunnen helpen. Bij de politie is er een TCO, een team collegiale ondersteuning. Ik heb daar zelf ook een tijdje bij gezeten, dat zijn collega’s die ook op straat werken en als extra taak lid van dat team zijn. Per district staat er 24/7 een collega paraat om je op te vangen. Ze draaien ook piketdiensten, dus kunnen midden in de nacht gebeld worden, als er bijvoorbeeld een lijkvinding of een reanimatie is geweest, of er is geschoten of een collega is gewond. Ze komen niet naar de plek van het gebeurde op straat, maar ze zijn er op het bureau op het moment dat collega’s terugkomen en gaan dan in de debriefing met hen in gesprek. Je spreekt dezelfde taal, dus je kunt je voorstellen wat er is gebeurd, je bent er niet bij geweest, maar je kunt collega’s wel aanhoren en uiteindelijk ook signaleren of het goed gaat of dat collega’s professionele hulp nodig hebben.”
Je deelt ook wel eens iets dat je persoonlijk raakt, zoals over de avondklokrellen bij Humberto Tan. Wat doet het met je als je bijvoorbeeld vijfennegentigduizend likes haalt voor zo’n persoonlijk bericht?
“Ik woon zelf in Eindhoven en als je dan ziet dat de halve stad wordt afgebroken en collega’s staan te ploeteren, dat doet echt wel iets met mij. Als ik ergens mee zit, of als ik me vervelend voel, dan ga ik schrijven en soms deel ik het en soms deel ik het niet. Die likes, en dat die post compleet viral gaat, dat is natuurlijk leuk, maar met zo’n post kan ik veel mensen bereiken en dat is dan een voordeel. Hoe mooi is het dan dat je vervolgens gebeld wordt door Humberto die zegt, wil jij een stukje schrijven en dat voorlezen in mijn show. Niet voor mezelf, maar om de boodschap af te geven dat agenten ook mensen zijn. Ik heb een uniform aan, maar ik ben een mens en dit doet iets met mij en mijn collega’s. Doe gewoon normaal, doe gewoon lief voor elkaar!”
Je hebt inmiddels verschillende mediaoptredens gedaan. Vind je dat belangrijk om te doen, of voelt het soms ook als een verplichting om op mediaverzoeken in te gaan?
“Ik denk dat het een oorzaak-gevolg verhaal is. Ik denk dat mijn kwaliteiten liggen in het stukje communicatie, dat ik dingen goed kan verwoorden en niet snel zenuwachtig ben als er een camera op me gericht staat. Dat maakt dat ik wat makkelijker benaderd wordt als er interviewverzoeken komen. Veel politiemensen vinden hun werk leuk, maar hoeven niet zo nodig met hun gezicht in de media te verschijnen. Ik moet ook zeggen dat ik een hele fijne samenwerking heb met de communicatieafdeling, over elk mediaoptreden overleg ik met hen. Ik vind die optredens leuk om te doen, maar ik doe het wel voor de politie, dus als ik in de media ben, ben ik altijd in uniform en ben ik een gezicht van de politie.”
Het politiewerk komt steeds meer in beeld met filmpjes op social media, zijn er nog bepaalde dingen die je mist en daarom zelf nog wilt overbrengen via je social media activiteiten?
“Ik denk dat er steeds meer beelden van politiewerk op internet komen, omdat mensen het leuk en interessant vinden, maar ook omdat er overal steeds meer camera’s hangen. Wat ik zelf zou willen blijven doen, is mijn werkzaamheden delen, wat ik doe, wat ik belangrijk vind. Positiviteit vind ik heel belangrijk, denken in mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Ook in de coronatijd, tijdens de lockdown, heb ik altijd geprobeerd om met een positieve kijk op de omstandigheden een stukje entertainment te brengen, met live sessies. Positief entertainen van mensen op social media, gericht op het politiewerk, dat wil ik graag doen.”
Krijg je wel eens heftige reacties op iets dat je op social media hebt gezet, waardoor je achteraf dacht dat had ik misschien niet moeten plaatsen?
“Ik krijg eigenlijk weinig tot geen negatieve reacties. Ik denk goed na voordat ik iets plaats, als er vervelende opmerkingen komen, maakt dat niet dat ik er spijt van heb, maar dat maakt wel dat ik denk, mensen zijn kritisch. Dat vind ik ook goed, dat mag ook, als het op een goede nette manier is, dan ga ik het gesprek aan, maar als het heel kortzichtig en beledigend is, dan doe ik alsof die berichten niet gelezen heb. Maar natuurlijk doet dat wel iets met mij.”
Heb je het wel eens met je collega’s over bijvoorbeeld zo’n post op social media?
“Zij doen hetzelfde werk, ze hebben hetzelfde uniform aan en als ik iets plaats waar zij niet achter staan, kunnen ze ook kritisch zijn naar mij toe, maar dat gebeurt wel op een hele goede, veilige manier. Ze gaan het gesprek aan en zijn vooral nieuwsgierig naar de reden waarom ik iets heb geplaatst of op een bepaalde manier heb gezegd. Ik denk dat dat ook belangrijk is, het maakt dat je kritisch blijft met wat je plaatst.”
Heb je tot slot nog een boodschap voor de lezers van het interview?
“Ik denk dat de belangrijkste boodschap is dat politiemensen mensen zijn en dat er achter het uniform unieke mensen zitten die het werk op verschillende manieren kunnen doen. Ik zou het heel tof vinden als mensen dat gaan inzien en niet kijken naar het uniform, maar naar de mens, de persoon die in het uniform zit. Ik denk dat dat zou bijdragen aan meer verbinding met elkaar en meer respect.”