Julia Mekkes studeerde Rechtsgeleerdheid aan de Universiteit van Amsterdam, deed daarna een master in strafrecht en een advocatenopleiding bij advocatenkantoor Cheng in Amsterdam. Sinds kort heeft zij haar eigen praktijk als strafrechtadvocaat, maar daarnaast is Julia ook influencer. Op haar Instagram account laat zij haar volgers, vooral jonge meiden die vaak nog geen idee hebben wat ze later willen gaan doen, zien wat haar werk als advocate inhoudt. Ze geeft hen advies op het gebied van carrière maken en probeert hen op die manier op weg te helpen. Actueel Nieuws vroeg haar naar deze interessante combinatie en haar kijk op het strafrecht in Nederland.
Kun je kort iets vertellen over waar je nu staat als advocaat?
“In augustus 2021 heb ik mijn beroepsopleiding afgerond. Dan mag je voor jezelf beginnen, want de eerste 3 jaar na je studie moet je bij een praktijk werken onder een patroon. Toen heb ik besloten om meteen in september voor mezelf te gaan werken. Dat heeft eigenlijk twee redenen, de eerste is dat het beter te combineren is met mijn lezingen en het stukje social dat ik doe en ten tweede hou ik gewoon heel erg van ondernemen, kijken hoe ik mijn onderneming kan laten groeien en meer winst kan creëren. Als je in loondienst werkt ben je meer bezig met verantwoording afleggen en evaluaties, wat ik juist niet zo leuk vind. Ik verdeel mijn tijd dus tussen lezingen geven, het inzetten van social media campagnes en mijn eigen praktijk. Van mijn ex-baas krijg ik veel cliënten doorverwezen en we nemen regelmatig voor elkaar waar. Voor die doorverwijzingen ben ik erg dankbaar, omdat het erg lastig is om in het begin een cliëntenkring op te bouwen. Gelukkig gaat dat ook door mond tot mond reclame steeds beter en daarnaast ben inmiddels aangesloten bij Advocaatscore, waar cliënten een review kunnen achterlaten, die andere (nieuwe) cliënten weer kunnen zien. Ik zit met mijn praktijk nog echt in de startfase, ik ben nog niet actief reclame aan het maken, omdat ik eerst de basis goed wil hebben staan.”
In welke soort zaken heb je je met jouw praktijk gespecialiseerd?
“Ik ben dus net begonnen, en ik vind dat je dan niet meteen megazaken moet doen. Daarnaast vind ik ook dat ik daar de expertise nog niet voor heb, ik hou me daarom vooral bezig met MK-zittingen en politierechterzittingen. Ik krijg wel regelmatig rijbewijszaken, waarbij het gaat van te hard rijden tot dronken achter het stuur zitten, dan maak ik een klaagschrift en doe ik uiteindelijk een zitting. Daar heb ik best veel jongens en meiden mee geholpen, waardoor er veel mond tot mond reclame en daardoor meer van dat soort zaken komt. Uiteindelijk wil je als advocaat natuurlijk wat meer dan alleen die rijbewijszaken, maar het zijn zeker in het begin makkelijke inkomsten omdat zulke zaken snel gedaan en leuk zijn.”
Je gaf al aan dat je nog samenwerkt met de praktijk waar je hiervoor werkzaam was, zou je in de toekomst bijvoorbeeld een grotere strafrechtpraktijk willen met andere advocaten in het team?
“Vanuit de opleiding heb ik best veel collega’s die ik intensief spreek. Het lijkt me bijvoorbeeld leuk om op een gegeven moment met een groepje van hen binnen hetzelfde kantoor te werken, in de een of andere constructie waarbij we wel allemaal voor onszelf werken. Maar op dit moment wil ik liever nog voor mezelf werken, omdat ik social media campagnes en het geven van lezingen nog zo leuk vind, dat ik daar nog een paar jaar mee door wil gaan. Uiteindelijk denk ik, als ik kinderen heb en daardoor meer gebonden ben aan vaste tijden, dat ik me misschien wel meer ga richten op de advocatuur zodat ik wat meer thuis kan zijn. Nu kan ik ook in de avond gaan en staan waar ik wil, maar in de toekomst is het misschien wel fijn om een soort vangnet te hebben.”
Door de lezingen die je geeft is er wel een soort van overlap tussen jouw werkzaamheden en die van Anker en Anker, die hun praktijk als strafrechtadvocaten combineren met het geven van lezingen en cursussen. Zie je dat zelf ook zo?
“Ik heb wel eens een cursus bij hen gevolgd en daarbij hebben ze ook uitgelegd dat ze met die cursussen en lezingen zijn begonnen omdat de gesubsidieerde rechtsbijstand niet voldoende opleverde om een heel kantoor mee te kunnen betalen. Dat herken ik wel, de werkzaamheden die je moet uitvoeren in de gesubsidieerde rechtsbijstand zijn zo uitgebreid in verhouding tot wat je ervoor betaalt krijgt, dat het fijn is als je er iets naast kunt doen.”
Hoe kijk jij aan tegen de positie van de sociale advocatuur? Wat denkt je bijvoorbeeld dat er beter geregeld zou kunnen worden?
“Ik doe heel veel pro deo zaken. Voor handelingen die je in zulke zaken verricht krijg je punten, die voor een bepaald bedrag per punt staan. Voor sommige handelingen krijg je alleen geen punten, waardoor je dan min of meer gratis aan het werken bent. Als je bijvoorbeeld kijkt naar pro forma zittingen, waarbij de stand van zaken wordt besproken, maar iemand nog niet inhoudelijk wordt berecht, dan krijg je daar alleen punten en dus een vergoeding voor als je een inhoudelijk verzoek doet. Soms zit je wel eens een uur in zo’n zitting, terwijl je alleen aanhoort en om schorsing vraagt, en moet je er ook nog voor reizen, waar je maar een kilometervergoeding van 9 cent buiten je arrondissement en 19 cent erbinnen voor krijgt. Dat kost dus veel tijd, die niet of nauwelijks betaald wordt. De gesubsidieerde rechtsbijstand en pro deo zaken kosten natuurlijk heel veel geld, daar ben ik me van bewust, maar ze zouden toch moeten kijken of er wat meer geld voor vrij kan worden gemaakt. In de maatschappij wordt soms gedacht dat we al genoeg verdienen, maar iedereen heeft recht op een eerlijk proces en daar moeten we ook voor betaald worden. Ik denk dat mensen onderschatten hoeveel werk het af en toe is voor hetgeen wat je krijgt.”
Je geeft voornamelijk lezingen voor studenten, is er iets specifieks dat je hen wilt bij brengen?
“Ik pas mijn lezingen altijd wel aan aan degenen die ik voor me heb, maar wat ik studenten vooral wil meegeven, is dat je echt moet kiezen wat je leuk vindt. Er zijn zoveel keuzes mogelijk en die moet je niet maken op basis van de status die je denkt dat een beroep heeft. Je bent 5 dagen per week, 8 tot 10 uur per dag met dat werk bezig, dus je moet het ook echt leuk vinden. Soms weten studenten niet zo goed wat ze zich bij een beroep moeten voorstellen, ik probeer daarom heel goed uit te leggen wat ik doe, wat het functie- en het rolpakket is. Want dan weet je precies wat je te wachten staat als advocaat. Ik probeer ze ook goed mee te geven dat het gewoon zwaar werk is, helemaal in loondienst. Ze mogen me van alles vragen over mijn werkzaamheden en ik probeer ze tips te geven om te bereiken wat ze willen. Je moet er namelijk wel wat voor doen, als jij je propedeuse en daarna je bachelor hebt gehaald, maar verder geen werkervaring hebt opgedaan, dan denk ik niet dat je er komt.”
De publieke opinie is op dit moment dat straffen hoger moeten worden. Er ligt op dit moment bijvoorbeeld een voorstel in de Tweede Kamer om mensen die 3 keer zijn veroordeeld voor een ernstig strafbaar feit zwaarder te straffen. Wat is jouw mening over het nut van straffen?
“Ik vind sowieso dat elke zaak maatwerk moet zijn, dat je moet kijken naar wat past bij een persoon. In Nederland heb je bijvoorbeeld ISD, inrichtingen voor stelselmatige daders, daar zie ik het nut niet van in. Je wordt daar een paar jaar in opgesloten met weinig zicht op behandeling, mensen komen daarna dan weer buiten en doen vervolgens weer precies hetzelfde. Ik ben in veel gevallen ook niet voor langdurige gevangenisstraf. Als het om een jong iemand gaat, dan vind ik dat er moet worden gekeken of iemand een fikse taakstraf kan worden toegewezen of dat er voorwaarden worden gesteld. De nieuwe regels voor voorwaardelijke invrijheidstelling, dat vind ik ook niks. Er wordt nu zo’n straf opgelegd dat iemand uiteindelijk gewoon de tijd moet zitten die ze bedoeld hadden, er wordt van tevoren al met die invrijheidsstelling rekening gehouden. Nederland is best een strafcultuur, de publieke opinie roept om hele zware straffen, sommigen vinden bijna dat de doodstraf terug moet komen. Het is natuurlijk heel erg, wat die mensen die lang gestraft worden hebben gedaan, maar mensen veranderen ook in zo’n lange periode, ik vind dat je daar ook altijd naar moet kijken. Er wordt dan gezegd, ja maar die persoon heeft iemand vermoord, die komt niet meer terug, dus de dader moet ook levenslang krijgen, maar je moet maar eens even beseffen hoe oud iemand na zo’n lange tijd zitten is, hoeveel mensen er dan weg zijn om je heen.”
Tegenwoordig worden mensen in de media al veroordeeld voordat er ook maar iets aan waarheidsvinding is gedaan, zoals nu in de zaak van The Voice of Holland. Dat zou je een typisch voorbeeld van trial by media kunnen noemen. Wat vind jij daarvan?
“De media mag natuurlijk vrij over bekende mensen schrijven, en The Voice is wel een heftig voorbeeld, maar als je bijvoorbeeld naar andere afleveringen van BOOS kijkt, dan wordt er heel weinig aan hoor en wederhoor gedaan. Zaken worden totaal uit de context getrokken en er worden al beschuldigingen gedaan, terwijl er nog geen sprake is van wederhoor. Een clickbait en een goede pakkende titel leveren inkomsten voor de media, aan de gevolgen wordt nauwelijks aandacht besteed.”
Social media is daarmee natuurlijk ook een broedplaats voor laster, smaad en desinformatie.
“Ik heb ook een artikel gedaan voor Shownieuws, dat ging over het blad van Chantal Jansen. Op de cover stond een quote waarin Wendy van Dijk zei “Ik ben eindelijk van de cocaïne af”. Mensen die dat lezen denken onmiddellijk aan de presentatrice Wendy van Dijk, maar daar ging het helemaal niet over, het ging over een random vrouw die ook Wendy van Dijk heette. De presentatrice heeft daarop aangifte gedaan van smaad en laster. Ik heb dus uitgelegd dat je ontzettend moet oppassen wat je schrijft en welke namen je gebruikt. Er is geen aandacht voor hoe je mensen kwetst met dat soort uitspraken en ik vind daarnaast dat je gewoon eerst gedegen onderzoek moet doen voordat je beschuldigingen uit. Mensen denken dat ze op Twitter anoniem maar van alles vrijuit kunnen beweren.”
Op Instagram heb je al bijna honderdvijftigduizend volgers, heb je een bepaalde boodschap die je wil uitdragen op social media?
“Ik vind dat ik met mijn bereik ook iets terug kan doen. Ik heb me daarom aangesloten bij Free a Girl om donaties te genereren en ik wil graag voor jonge meiden met mijn kanaal als vraagbaak dienen en als vriendin en benaderbaar worden gezien, in plaats van als persoon die ver weg van de werkelijkheid staat.”
Heb je tot slot nog een boodschap voor de lezers?
“Ik wil ze meegeven – en dat vind ik heel erg belangrijk als advocaat – dat ik vind dat je voor je ergens op reageert of voordat je iets deelt, goed moet kijken of je anderen er geen schade mee toebrengt, dat je je niet te snel laat beïnvloeden door de mening van anderen en artikelen die je leest, maar dat je zelf goed onderzoek gaat doen, voordat je iets gaat verspreiden of doorsturen. Er zijn altijd twee kanten van een verhaal. Ik luister in een zaak naar de officier en naar de rechter, maar als er een slachtoffer is, luister ik daar ook naar. Ik probeer altijd onafhankelijk naar de situatie te kijken.”
Eén reactie
Bedankt voor het delen van dit interessante interview! Mijn nichtje is bijna klaar met de middelbare school en overweegt om rechten te gaan studeren. Strafrecht vindt ze erg interessant. Het is goed om te lezen dat je met kleine zaken kan beginnen en dan langzamerhand grotere zaken aan kan gaan nemen. Ik zal het artikel doorsturen naar mijn nichtje, ze vindt dit vast leuk om te lezen!