Vandaag aan het woord in onze serie interviews met interessante en inspirerende mensen: Gerben
van de Corput.
Na de studie Rechten in Rotterdam begon in 1998 als advocaat bij Quarles & Jurgens
Advocaten.
Tien jaar later richtte hij samen met zijn vrouw Suzian van Fraaijnehove het
advocatenkantoor Lexion Advocaten op.
In de beginperiode van dat kantoor hield hij zich vooral
bezig met zaken binnen het insolventie-, huur-, executie- en arbeidsrecht.
Vervolgens maakte hij de
stap naar het aansprakelijkheids-, ondernemings- en bestuursrecht, waarvoor hij zowel particulieren
als ondernemers bijstaat.
Enkele jaren geleden volgde van de Corput de Grotius specialisatieopleiding Onderneming en
Aansprakelijkheid. Hij is lid van de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA) en de Vereniging voor
Aansprakelijkheids- en Schadevergoedingsrecht (VASR). Ook maakt hij onderdeel uit van de
Nederlandse Vereniging voor Procesrecht (NVvP). Heden ten dage is hij vaak in het nieuws vanwege
de bijstand die hij aan Viruswaarheid en diens aanhangers verleent. Wij spraken hem over die
bijstand, motorclubs, de avondklok en de toeslagenaffaire.
Kunt u iets over uzelf en uw praktijk vertellen, voor de lezers die u nog niet kennen?
“Op dit moment voer ik vooral procedures tegen de staat. Het is om de twee weken wel raak met
een kort geding. In onze begintijd voerden we een algemene praktijk, maar we hebben ons steeds
meer ontwikkeld in de richting van het mkb. We deden eerst al veel zaken in het ondernemingsrecht,
arbeidsrecht, huurrecht en aansprakelijkheidsrecht en uiteindelijk is het bestuursrecht daar bij
gekomen. Dat kwam doordat er steeds meer voorwaarden aan vergunningsverlening werden gesteld,
waardoor veel ondernemers tegen het probleem aanliepen dat ze veel moeite moesten doen om
ergens een vergunning voor te krijgen.
Momenteel hou ik me bezig met zaken rondom stichting Viruswaarheid en de coronamaatregelen.
Een andere zaak is die voor No Surrender tegen het verbod van die club, waar ik samen met Mark
Nillesen aan heb gewerkt.”
Wat vindt u van het verbod op motorclubs? Het lijkt mij lastig om zoiets zomaar te verbieden.
“Bij het Hof in Leeuwarden werd besloten dat, anders dan bij Hells Angels, een verbod op de
organisatie No Surrender ook een verbod op diens chapters betekende. De chapters van No
Surrender zijn helemaal niet afzonderlijk opgeroepen. Als dat was gebeurd, hadden ze verweer
kunnen voeren. Het is aangestipt en het Hof zag dat er een probleem was, waardoor de chapters
alsnog zijn aangemerkt als belanghebbenden. In mijn ogen is er echter een verschil tussen een
belanghebbende en een daadwerkelijke partij in een zaak. Zij zouden alsnog afzonderlijk worden
opgeroepen, maar het Hof volstond met een mailtje naar het algemene e-mailadres van No
Surrender gericht aan ‘de chapters en brotherhoods van No Surrender’. Dat kun je met goed fatsoen
niet als een deugdelijke oproeping aanmerken.”
De vraag is natuurlijk ook of het verbieden van motorclubs tot meer veiligheid zal leiden.
“Ja, dat is natuurlijk sowieso een aparte discussie. Uiteindelijk is het vooral voor de bühne: de
overheid laat zien dat ze bepaalde dingen niet tolereert. In hoeverre dat iets verandert aan het
bestaan en de invloed van motorclubs, is voor mij onduidelijk. Volgens mij zien veel nieuwe
motorclubs het licht. Ik kan me voorstellen dat het verbieden van motorclubs voor de bedenkers van
die nieuwe clubs niet veel verschil maakt. Het is een schijnoplossing, de overheid probeert het
makkelijk te maken om clubs aan te pakken door de wet uit te breiden. Daardoor wordt het in de
praktijk moeilijker om bepaalde activiteiten, die eerst onder naam van de oude clubs werden
uitgevoerd, onder een nieuwe naam voort te zetten.”
Dan iets waar u zich momenteel mee bezighoudt: hoe verloopt het procederen tegen de staat en hoe
is Viruswaarheid bij u terechtgekomen?
“Ik had al eens contact gehad met Jeroen Pols van Viruswaarheid, omdat we allebei een partij
bijstonden in de zaak omtrent Fort Oranje. Ik stond de bewoners bij, hij de camping. Volgens mij
hadden we contact toen de behandeling van de procedure in die zaak weer bleek te worden
opgehouden, waardoor we nu al drie jaar op een inhoudelijke behandeling wachten. Daarbij merkte
hij op dat er vanuit de advocatuur weinig weerwoord was tegen de maatregelen van de overheid.
Daar is eigenlijk een wettelijke basis voor nodig, terwijl de maatregelen maandenlang in stand zijn
gehouden op basis van een noodverordening. In juni zag de stichting Viruswaarheid het licht en werd
me gevraagd namens hen op te treden.”
Twijfelde u daar eerst ook over, of was u er meteen van overtuigd dat u dat wilde gaan doen?
“Ik wilde wel eerst weten wat voor soort procedure er gevoerd zou worden. Viruswaarheid heeft
toen een duidelijke opzet aangeleverd, waarin ze beschreven welke punten van kritiek ze op de
noodverordeningen hadden. Na het lezen van dat stuk was ik ervan overtuigd dat dat voldoende
aanknopingspunten gaf een procedure op te starten. Het ging onder andere om het ontbreken van
een wettelijke bevoegdheid voor de maatregelen en de inbreuk op grondrechten en fundamentele
mensenrechten.
Viruswaarheid wordt in de mainstream media vaak bestempeld als een stel complotgekkies, maar
dat is niet terug te vinden in de processtukken die ze hebben aangeleverd. Die stukken zitten
juridisch goed in elkaar en geven onderbouwing. Dat haalt de krant niet, omdat dat procedures zijn
die over de vraag gaan of er een wettelijke basis is en in hoeverre je met een spoedwet bepaalde
inbreuken op grond- en mensenrechten kunt maken. Dat is iedere keer de rode draad bij de
procedures binnen dit kader. Kun je bijvoorbeeld iemand de toegang tot zijn/haar eigen land
ontzeggen als je niet beschikt over een negatieve PCR-testuitslag van diegene?
Op 31 december 2020 bepaalde de rechtbank dat een specifieke wettelijke grondslag ontbrak, om
vervolgens het een en ander alsnog binnen een paar dagen een wettelijke basis te geven. Een hoop
mensen vergeten dat we juist in tijden als deze de grondrechten en fundamentele mensenrechten
moeten beschermen tegen dat soort noodzakelijkheidsdenken van de overheid. Viruswaarheid is
eigenlijk de enige club die daar iets tegen onderneemt. De gevestigde belangenclubs die op moeten
komen voor de mensenrechten, laten het afweten.
Ook de Tweede Kamer laat het afweten. Over de noodzaak bestaat een soort consensus in de
politiek. De enkeling die vragen stelt, wordt met een kluitje in het riet gestuurd of als
coronaontkenner geridiculiseerd. Iedereen heeft immers gezien hoe vol de IC’s lagen. Dat is echter
een gevolg van de bezuinigingen op de gezondheidszorg, waardoor er structureel een tekort is aan
bedden en verplegers. Het zegt niets over de besmettelijkheid en dodelijkheid van het virus.”
Wat vindt u ervan dat collega-advocaat Jan Vlug u een beetje belachelijk wil maken?
“Ik ben zelf amper actief op social media, maar daarop zie ik af en toe kritiek omdat ik voor
Viruswaarheid optreed. Strafrechtadvocaten die zelf terroristen en moordenaars bijstaan hebben
een
dubbele standaard als zij afkeurend oordelen. Het zegt mij bovendien dat zij geen benul hebben waar
de procedures werkelijk over gaan en dat er veel mensen zijn – waaronder veel advocaten – die de
informatie van de overheid meteen overnemen. Ze proberen degenen die wel kritisch zijn op het
gevoerde beleid weg te zetten als complotdenkers en coronaontkenners. Tal van wetenschappers en
medici durven om die reden geen tegengeluid te laten horen. Degenen die dat wel doen, worden
teruggefloten of beschuldigd van het verstrekken van desinformatie en tijdelijk of definitief
verwijderd van social media.”
Kunt u iets over die zaken vertellen?
“Het begon allemaal met de noodverordening, daar werd alles aan opgehangen. Meerdere
hoogleraren meldden dat je zo’n verordening niet voor lange tijd kunt gebruiken, omdat het bedoeld
is als tijdelijke oplossing. Inmiddels zijn we natuurlijk maanden verder en dat was de eerste
procedure. Na een half jaar begon de overheid met het concept spoedwet, waar hele vergaande
inbreuken op allerlei grondrechten in stonden die later gelukkig slechts voor een deel zijn
doorgevoerd.
De tweede procedure ging over de mondkapjesplicht in delen van Rotterdam en Amsterdam. Ik heb
opgetreden namens een aantal bewoners en ondernemers. Het kwam erop neer dat de mondkapjes
niet bedoeld zijn om verspreiding van het virus tegen te gaan, maar om een gedragsexperiment uit te
voeren. Over dat feit waren mijn cliënten en de staat het eens. Het OMT noemde het zelfs
schijnveiligheid. Van Dissel heeft nog aangestipt dat uit Noors onderzoek was gebleken dat minstens
200.000 mensen een week lang een medisch mondkapje moesten dragen om één besmetting te
voorkomen.
Het was volgens mijn cliënten geen reden om inbreuk te maken op de privacy zoals die
in de grondwet is vastgelegd, maar de rechter oordeelde dat die inbreuk gering was en dat het dus
tijdelijk wel mocht.
Daarop volgden de procedures over de PCR-test. Die test mag niet gebruikt worden als middel om
het beleid mee te bepalen, omdat het niet bedoeld is om een diagnose te stellen. Een positieve test
betekent ook niet dat je besmettelijk bent, terwijl de manier waarop de overheid erover
communiceert een verkeerd beeld geeft. Na die zaak, die we hebben verloren, volgden nog een
aantal zaken over de inreisbeperkingen. In de eerste van die zaken ging het om een gezin dat vastzat
in Zanzibar en hebben wel gelijk gekregen.
Dat had wel tot gevolg dat er heel veel andere Nederlanders vanuit het buitenland een noodoproep
deden, waardoor ik een tweede kort geding heb opgezet. De overheid heeft toen bedacht om met
een andere grondslag voor de verplichting te komen en de spoedwet ervoor aan te passen, waardoor
het wel verplicht bleef een negatieve PCR-test te laten zien om terug te kunnen naar Nederland. Het
tweede kort geding werd verloren, waardoor Nederlanders in het buitenland vast bleven zitten.
Vanochtend hadden we daar een nieuwe zaak over, omtrent een vrouw die vastzit in Israël. De staat
zegt dat je bij boarding zowel een negatieve PCR-test als een negatieve sneltest moet kunnen tonen
om naar Nederland te mogen reizen. De PCR-test mag bij aankomst in Nederland niet ouder zijn dan
72 uur, de sneltest niet ouder dan 36 uur. Mevrouw wil zich om principiële redenen echter niet laten
We horen volgende week de uitspraak in die zaak.
Tot slot hebben we een spoedappèl aangetekend tegen het afwijzend vonnis over de PCR-test. Die
zaak gaat in april verder. Ik heb contact opgenomen met het Hof om te zien of dat eerder kon, maar
de datum werd niet gewijzigd.”
Er is nu een avondklok ingevoerd. Is Viruswaarheid ook van plan om daar tegen te procederen?
“Het is vanochtend al wel ter sprake gekomen, dat we in een soort defensieregime zijn beland.
Gommers zei eerst dat hij het er niet mee eens was en veranderde toen ineens van mening.
Afwijkende meningen worden in deze tijden niet getolereerd, dan wordt je de mond gesnoerd via
social media doordat je berichten verwijderd worden. Alles wat niet conform het overheidsbeleid is –
wat door Viruswaarheid overigens het ‘overheidsnarratief’ genoemd wordt -, wordt
weggecensureerd. Ook als je arts bent, krijg je te horen dat een bepaalde mening niet de bedoeling
is. Dat is kwalijk: er is in deze tijd geen ruimte voor een open debat onder wetenschappers.”
Wat neemt u de regering het meest kwalijk aan dit beleid?
“Twee dingen. Allereerst dat ze de bevolking bestoken met halve waarheden en hele onwaarheden
over de noodzaak van het beleid, terwijl het vooral gedaan wordt om te verhullen dat er tien jaar
lang bezuinigd is op de medische zorg. Alles draait om bedden, maar die hebben we door die
bezuinigingen niet.
Ten tweede: burgers wordt wijsgemaakt dat nieuwe maatregelen nodig zijn omdat ze zich niet aan
eerdere maatregelen hebben gehouden. Het heeft met allerlei andere dingen te maken, waaronder
het griepseizoen. Mensen krijgen continu angst aangejaagd over hoe dodelijk corona is, terwijl uit
cijfers van het WHO blijkt dat de kans om (zonder vaccinatie) aan corona te overlijden niet hoger is
dan de kans om aan griep te overlijden. Terwijl er al jaren gevaccineerd wordt tegen griep. Overigens
wel belangrijk om in dit kader te noemen, is dat dat niet betekent ‘dat het maar een griepje is’.
Mensen worden tegen elkaar opgezet: als je niet meedoet, heb je schuld aan de ellende. De plaatsing
van corona op de A-lijst is enkel nog nodig omdat dat ervoor zorgt dat alle extreme bevoegdheden
kunnen worden toegepast. Als het van die lijst zou gaan, zouden ze alle verplichtingen die we nu
hebben niet mogen opleggen.
Alles wordt uiteindelijk ook afhankelijk gemaakt van de vaccinatie: op de radio wordt er zelfs veel
reclame voor gemaakt. Het is echter bekend dat het vaccin maar voor een deel van de mensen
werkt, dus het gaat niet de grote redding zijn. Het is bovendien niet getest op ouderen en zieken,
waardoor niet duidelijk is wat er bij die groepen gebeurt. Juist de mensen voor wie het bedoeld is,
hebben naar mijn idee dus heel weinig aan het vaccin. Er is ook totaal geen aandacht voor de
zoektocht naar medicatie. Bovendien duurt het nog veel te lang voor we het vaccin toegediend
krijgen.”
Iets heel anders: hoe kijkt u aan tegen de toeslagenaffaire?
“Omtzigt heeft dat mooi verwoord in de Kamer: alles en iedereen heeft eraan meegedaan. Zowel de
regering als het parlement, de Rechtspraak en belangenclubjes. Het was duidelijk dat het allemaal
niet klopte en het toont aan dat je de overheid beter niet op haar blauwe ogen kunt geloven. Dat is
wel altijd het uitgangspunt geweest binnen het bestuursrecht: je gelooft wat de overheid zegt. De
wijze waarop ons systeem is ingericht functioneert niet, want de Tweede Kamer doet niet genoeg
tenzij er mensen zijn die doorzetten zoals Omtzigt. Hij heeft het ook geweten, want hij werd erom
belachelijk gemaakt. We zien nu de doofpot die open is gegaan. Wat mij betreft komen alle
verantwoordelijken niet meer terug. Die moeten de consequenties accepteren, anders verandert er
nooit iets.”
Tot slot: heeft u nog een boodschap aan de lezers?
“Probeer wat kritischer te zijn op wat de overheid zegt, neem niet alles voor waar aan. Voorbeelden
daarvan zijn de situaties rondom zaken als de toeslagenaffaire. De overheid heeft er geen moeite
mee om de waarheid te verdraaien of verborgen te houden.”