Chris Garrit, musicus, (mede)organisator van verschillende festivals en eerste nachtburgemeester van Groningen is inmiddels ondernemer en creatief directeur van cultureel centrum EM2, gelegen op het Suikerunieterrein in Groningen. Als nachtburgemeester fungeerde hij al als bruggenbouwer tussen horecaondernemers, gemeente en burgers in het (nachtelijke) uitgaansleven en deed hij zijn best om de popcultuur in Groningen te bevorderen en de stad Groningen te promoten. Garrit combineert tegenwoordig zijn ondernemerschap met maatschappelijke activiteiten in het kader van de aardbevingsproblematiek in Groningen. Recent organiseerde hij met mede-initiatiefnemers de Groninger Bodem Beweging (GBB), het Groninger Gasberaad en Tweede Kamerlid Sandra Beckerman de Fakkeltocht in Groningen. Samen vormen zij de beweging Respect voor Groningen die strijdt voor een ruime en rechtvaardige afhandeling van de geleden schade, een snelle en doortastende operatie voor het versterken van panden waar nodig en een wettelijk vastgelegde einddatum voor het sluiten van de gaskraan in Groningen. Actueel Nieuws vroeg Chris Garrit naar de gevolgen die de coronamaatregelen op zijn onderneming en de sector hadden en de situatie rondom de afhandeling van de aardbevingsproblematiek in Groningen.
Heeft je onderneming door de verschillende coronamaatregelen veel schade geleden?
“Ja, heel veel schade, ik wil er niet eens aan denken hoeveel. Niet alleen ikzelf, maar ook mijn 20 werknemers hebben in de hele coronaperiode weinig of geen werk gehad. De meeste van mijn medewerkers hebben gelukkig wel andere werkzaamheden gevonden, bijvoorbeeld bij de GGD, maar EM2 is niet een bedrijf dat je zo weer aan zet, we moeten nu eerst weer op zoek naar nieuwe mensen.”
Ik zag op de website van EM2 dat jullie er op een bepaald moment een foodhal van wilden maken. In hoeverre is dat gelukt?
“We waren eerst gewoon een zaal met alleen natte horeca, toen kwam corona en zijn we in eerste instantie groentes van lokale boeren gaan verkopen. Dat is echt een vak apart en was even leuk om te doen, maar bleek toch niet zo bij ons te passen. We zijn daarna een keuken gestart, waar 8 mensen weer werk konden krijgen en waar we een pizza zijn gaan maken met regionale producten. Dat doen we eigenlijk nog steeds. Dus dat is wel het voordeel geweest van de coronacrisis, anders hadden we dat nooit gedaan.”
Volgens de website kunnen er bij EM2 onder andere congressen georganiseerd worden, loopt dat nu nog door met restricties, of ligt dat ook grotendeels stil?
“We richten ons ook echt op de zakelijke markt. Er zijn bij ons normaalgesproken congressen, meetings, vergaderingen, productpresentaties, dat soort zaken. Dat lag door de maatregelen allemaal grotendeels stil. Bedrijven zijn heel voorzichtig met het personeel. Alle personeel in een ruimte bij elkaar brengen, dat kan veel schade berokkenen aan een bedrijf. Stel, je hebt een bedrijf met 200 medewerkers en ineens blijkt er op een congres of meeting een besmettingshaard, dan ligt je hele bedrijf stil. We doen wel hybride evenementen, waarbij we een livestream hebben met interactie, maar dat is toch wel iets anders dan de zaal vol met 1000 mensen hebben. We verdienen er wat mee, maar het is zeker niet onze core business”
Jullie zijn vorig jaar ook een tijdje dicht gebleven uit veiligheidsoverwegingen, toen jullie eigenlijk wel weer open mochten, waarom heb je die keuze destijds gemaakt?
“Dat is een heel rare tijd geweest. Mijn zusje werkt in het UMCG, ze staat echt bij de coronapatiënten aan het bed. Vorig jaar in mei besloot Rutte de boel open te gooien, terwijl de ziekenhuizen nog vol lagen. Principieel kon ik me daar echt niet in vinden, want ik hoorde van mijn zusje de verhalen over de enorme drukte in het ziekenhuis en ik vond het een beetje gek dat mensen dan wel weer gewoon in het café konden komen. Dus toen zijn we nog maar een tijdje dicht gebleven, een maand of zo. Toen het daarna weer wat beter ging, zijn we in juni open gegaan.”
Als je vrijwillig dicht blijft, kun je dan ook steun krijgen van de overheid?
“Volgens mij niet, maar de maatregelen gelden per kwartaal, dus ik weet niet precies wanneer die afliepen. Dat steun is overigens een mooi woord, maar het is gewoon geld dat door je bedrijf vloeit, je krijgt het en moet het ook meteen weer uitgeven aan allerlei vaste lasten. Als ondernemer wordt je niet echt gesteund als persoon. Ik kan een bijstandsuitkering krijgen, maar dat is het ook wel.”
Zie jij nog wel perspectief met je bedrijf?
“Jazeker, nu er weer meer kan gaan we het heel druk krijgen. We krijgen nog steeds veel aanvragen binnen, dus dat zit wel goed.”
Er wordt in de evenementenbranche nog gewerkt met het coronatoegangsbewijs. Vind je het lastig om mensen te moeten weigeren die dat niet hebben?
“Ja, dat maakt het ook extra zuur, extra moeilijk ondernemen soms. Ik heb altijd gezegd, veiligheid voor alles, dus als er voor de veiligheid een tijdelijke maatregel komt, dan moeten we ons daar aan houden. Maar ik begin me steeds meer af te vragen hoe tijdelijk het is en ook steeds meer hoe veilig het allemaal is. Als ik de recente onderzoeken van wetenschappers van de TU Delft bekijk, dan bleek daaruit dat de veiligheidswinst maar marginaal is. Ik heb daar wel een mening over, maar wij kunnen niet anders dan er aan meewerken.”
Voor veel mensen, die geen qr-code hebben, gaat de maatschappij nog niet helemaal open. Wat vindt je daarvan?
“Heel veel mensen hebben geen qr-code en van wat ik begreep – ik heb de feiten niet helemaal paraat – als je straks geen boosterprik hebt gehad, werkt je qr-code niet meer. Dat is voor veel mensen wel een probleem, want er zijn nog miljoenen mensen niet geboosterd. Dat zijn ook heel veel klanten voor de horeca. Ik denk dus dat de sector het nog steeds echt heel erg zwaar heeft op dit moment. Hoe dan ook.”
De horeca wordt gezien als niet-essentiële sector. Hoe kijk je aan tegen die verdeling in essentiële en niet-essentiële sectoren?
“Ik zie kunst en cultuur als heel groot goed. Persoonlijk vind ik het zelfs een zeer essentiële sector, zeker in deze tijden is het heel belangrijk dat we kunnen genieten van mooie dingen die we toch in het leven hebben. Volgens mij is het heel essentieel dat iedereen een baan heeft en geld verdient, maar je wilt toch ook ergens plezier hebben, waar leef je anders voor. Horeca hoort daar een beetje bij. Ik vind het zeer kwalijk dat de overheid dat niet ziet of niet zo benoemt.”
Heb je zelf wel eens een gesprek gehad met beleidsmakers over de situatie?
“Op lokaal niveau wel, maar je merkt op lokaal niveau dat men heel erg kijkt naar Den Haag. Er zijn weinig ingangen om op lokaal niveau iets te regelen. Ik zat hier in Groningen eigenlijk wekelijks bij Economische Zaken, om met beleidsmedewerkers en een gezelschap van ondernemers te praten, maar omdat het een heel landelijk gefixeerd iets is, kunnen de gemeenteambtenaren daar ook niet veel mee.”
Zou je dan liever een meer regionale aanpak zien?
“Absoluut, zelfs een lokale aanpak. Maar dan moeten er wel gelden vrij komen. En vaak zie je dat de gelden die er komen heel lastig verdeeld worden. Gemeentes mogen wel zelf weten hoe gelden verdeeld worden, dus dat gebeurt niet overal op dezelfde manier, in sommige gemeentes gaat ook heel veel geld gewoon weer terug naar de gemeentekas.”
Kortgeleden was je kandidaat voor de Stadspartij, maar inmiddels heb je je teruggetrokken. Kun je daar iets over vertellen?
“Ik heb ervoor gekozen dat ik beter buiten de politiek voor de mensen kan staan. In de politiek gaat alles toch wat meer stroperig en gaat het allemaal wat lang duren, wat heel belangrijk is in de politiek, daar geloof ik ook zeker in, alleen mijn karakter is toch meer dat ik wat sneller wil gaan. Ik zit nog wel in de denktank, een groep mensen die over verschillende onderwerpen die vanuit de ambtenaren aan de partij worden voorgelegd, praten, nadenken en hun mening geven. Ik blijf dus op de achtergrond zeker actief.”
Wat hoop je dat de politiek na de gemeenteraadsverkiezingen anders gaat doen, of meer aandacht aan gaat besteden?
“Ik hoop dat men meer aandacht gaat besteden aan de Groninger zelf. Naar mijn mening wordt er te weinig geluisterd naar de mensen die in Groningen wonen of ondernemen. Er wordt vrij veel gedicteerd en ik zie Groningen daardoor steeds meer veranderen in een minder bruisende stad. Ik hoop ook dat onze lokale partij veel zetels gaat winnen en weer wat kleur kan gaan aanbrengen in de stad, dat vind ik belangrijk.”
Je bent naast je ondernemerschap al lang betrokken bij het aardbevingsdossier in Groningen, een aantal jaar geleden heb je toch ook al eens aan een fakkeltocht deelgenomen?
“Toen zat ik niet in de organisatie, maar ik woon in Groningen, dus dan krijg je dat allemaal mee. Ik heb als nachtburgemeester van Groningen toen gebeld met de burgemeester en de wethouder en geprobeerd het echt aan te jagen bij de mensen.”
Wat denk je dat het effect van de recente fakkelmanifestatie zal zijn?
“Wat het directe effect is weet ik niet precies, maar het effect dat wel meetbaar is, is dat alle partijleiders in Den Haag, de zin ‘Respect voor Groningen’ hebben gehoord of uitgesproken. Wat ze ermee doen is een tweede, maar het is niet onopgemerkt gebleven. Het is een heel duidelijk signaal geweest vanuit Groningen dat er iets moet gebeuren. Ik merk en zie nog steeds in de media dat het rond zoemt. We blijven ondertussen met publieke acties komen, net zolang tot er wat schot in de zaak zit. Er leeft een enorme onmacht in Groningen. Scheuren die eerst in steen zaten, die zitten nu ook in de ziel. Je ziet psychische en lichamelijke problemen ontstaan, ook sociale problemen tussen mensen onderling. Dat doet mij zeer. Ik kan het niet oplossen, maar ik kan het met Respect voor Groningen wel een beetje de goede kant in drukken. Ik probeer partijen allemaal een beetje te verenigen, te zorgen dat ze allemaal dezelfde kant op kijken en gaan. Dit voelt zo een beetje als een soort begin van beweging, dat Groningen wat dat betreft van zich laat horen.”